به نقل از «ایرنا»

کودکانِ کار، طُعمه اقتصادِ سیاه

تاریخ انتشار: ۱۱ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۳۳۳۹۸

نگاهشان معصوم اما خسته است، ایستادن بر سر هر چهارراه پشت چراغ قرمزِ زندگی تکلیف هر روزشان است. یکی گُل می فروشد ودیگری فال و در این میان رهگذرانی که تنها با اندکی ترحم از کنارشان عبور می کنند.

این قابِ پرتکرار، همان "کودکان خیابانی" یا "کودکان کار"است، پدیده ای که در سال های اخیر نه تنها کمرنگ نشده بلکه فُزونی نیز یافته و نیازمند ریشه یابی و حل مساله است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این موضوع بهانه ای شد تا در گفت و گو با «امان الله باطنی» جامعه شناس و پژوهشگر فرهنگی در اصفهان، سایه روشن این آسیب اجتماعی را به گفت و گو بنشینیم.

ایرنا:عنوان "کودکان خیابانی" برای چه گروهی به‌کارمی رود و تعاریف جامعه شناسی در این رابطه چه می گوید؟

در تعاریف جامعه شناسی "کودکان خیابانی" بخشی از گروه بزرگ تر "کودکان در وضعیت دشوار" یا "کودکان آسیب پذیر شهری" هستند که ساعات طولانی از شبانه روز و گاهی تمام آن را به صورت موقت (ناپایدار) و یا دائمی (مستمر) و برای مدتی نامعلوم خارج از نهادهای اجتماعی حمایتیِ معمول مانند خانواده و مدرسه به قصد و انگیزه کار و یا دوری از خانواده، در خیابان به سر می برند.

ایرنا: آیا هر کودک با این تعریف را می توان جزو کودکان خیابانی محسوب کرد؟

اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم این کودکان به سه گروه تقسیم می شوند. نخست شامل کودکانی است که درخیابان زندگی می کنند و بدون حمایت خانواده یا بستگان خود؛ سعی دارند از خودشان مراقبت کنند.این کودکان حدود پنج درصد کودکان خیابانی را تشکیل می دهند.گروه دوم شامل کودکانِ شاغل در خیابان هستند که برای کسب درآمد برای خانواده در خیابان کار می کنند و کودکان گروه سوم که گروه کوچکتر از کودکان خیابانی را تشکیل می دهند، اما مشکلات پیچیده تری دارند. برای این کودکان خیابان به منزله خانه است وآن ها در خیابان بدون سرپناه و غذا هستند و دیگر افراد خیابانی برای آنان حکم خانواده را دارند. این کودکان یا سرپرستی ندارند و یا در صورت داشتن خانواده ، به دلیل مسائل مختلف، زندگی در خیابان برایشان امن تر از زندگی در خانه است.

ایرنا: آمارها در این رابطه چه می گویند؟

بنا براعلام یونیسف در سال ۲۰۲۲، بطور تقریبی ۱۶۰ میلیون نفردر جهان، کودکِ کار بودند؛ یعنی از هر ۱۰ نفر یک نفر کودک کار بود. آنطور که یونیسف گزارش داده نیمی از این کودکان وارد کارهای خطرناکی شده اند که به طور مستقیم سلامت و رشد اخلاقی آنها را به خطر می‌اندازد. بر اساس آخرین گزارش مرکز آمار که با عنوان" بررسی وضعیت کودکان" در سال ۹۹ منتشر شده است، ۱۱۴ کشور مورد مطالعه یونیسف قرار گرفته‌اند که طبق آن، ایران با نرخ ۷.۸۵ درصد، در رتبه ۴۴ قرار دارد.نکته مهم اینکه بخش قابل توجه یعنی در حدود ۸۵ درصد از این کودکان در ایران، از اتباع خارجی، بدون هویت و فاقد شناسنامه هستند، از طرفی به دلیل نبودنظام رصد و پایش اجتماعی متمرکز، آمار کودکان کار در ایران از ۱۴ هزار تا هفت میلیون نفر در نوسان است.

ایرنا: وضعیت این آمارها در استان اصفهان چگونه است؟

در اصفهان با آنکه به گفته مسوولان، ۸۰۰ کودک کار شناسایی شده است اما به نظر می رسد تعداد آنها به مراتب بیش از این باشد.طبیعی است با آمار بیش از ۵۰۰ هزار حاشیه نشین در اصفهان و البته بُعد خانوار بالا در خانواده های حاشیه نشین آمار کودکان کار بیش از این رقم خواهد بود.

ایرنا: کودکان کار در اصفهان در کدام یک ازگروه هایی که به آن اشاره کردید قرار می گیرند؟

به نظر می رسد بیشترین کودکان کار در اصفهان از گروه دوم باشند، یعنی کودکانی که برای کسب درآمد برای خانواده، شاغل در خیابان هستند. باید گفت با تحلیل وضعیت سبد هزینه خانوار و نیز افزایش شاخص فقرنسبی ، فقر خشن و فقر مطلق، فُزونی این گروه از کودکان کار در استان طبیعی است.

ایرنا: بنابراین آیا می توان گفت بُعد اقتصادی بیشترین تاثیر را بر افزایش آمار کودکان کار داشته است؟

درحقیقت ما با یک نهاد شغلی به نام " کار کودک " و شاغلان زیرزمینی به نام " کودکان کار" مواجه ایم، یک نهاد شغلی سرشار از سود که طرفداران زیادی هم دارد.چند روز پیش بود که مدیرعامل سازمان رفاه، خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران اذعان داشت کودکانی که به‌ عنوان کودکان کار و خیابانی از سوی سرشبکه‌ها و باندها و برخی از خانواده‌ها استثمار می‌شوند، ماهانه درآمد ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلیون تومانی دارند. وقتی که کارِ کودک تبدیل به یک نهاد شغلی شد و پیرامون آن اقتصادِ سیاه شکل گرفت، کودکان بسیاری را وارد چرخه خود می کند که آسیب نیز خواهند دید.

ایرنا: این آسیب را بیشتر توضیح می دهید؟

پُرواضح است که هرچه کارکودک اقتصادی تر شود و درآمد بیشتری داشته باشد احتمال اینکه کودکان بیشتری به این ورطه کشیده شوند و بافت اجتماعی کودکان کار تغییر کند، بیشتر است.

ایرنا: ابعاد مختلف چرایی پدیده کودکان کار را چگونه ریشه یابی می کنید؟

این پدیده به‌دنبال عوامل مختلفی نمود می یابد.عوامل اجتماعی- اقتصادی شامل توزیع ناعادلانه منابع،ثروت وفرصتها در جامعه، تورم و گرانی، افزایش جمعیت، سیاست گذاری های نامناسب ، نظام آموزشی سختگیر، جنگ های داخلی، بی توجهی افراد به کودکان خیابان ، فقدان برنامه های مناسب و کارآمد رفاهی و بیکاری است. از طرفی این مساله برخی دلایل خانوادگی مانند خلاص شدن از کشمکش وتعارضات، جمعیت زیاد، اعتیاد والدین، کم سوادی یا بیسوادی و نداشتن مهارت های مورد نیاز در والدین، فوت یا عدم مسوولیت پذیری پدر یا مادریا هر دو، طلاق والدین و ازدواج مجدد آنان، اجبار کودک به کسب درآمد ، بیماری و از کارافتادگی والدین، زندانی بودن والدین ،طلاق عاطفی ،کودک آزاری و غفلت و بی توجهی به کودک را در بر می گیرد. همچنین برخی مشکلات فردی کودکان کار مانندهویت یابی، بی تجربگی و شخصیت ناپخته ( شخصیت ضد اجتماعی)، معلولیت، اختلالات خُلقی، استرس و فشارهای روانی موجب فرار کودک از خانه و خیابانی شدن او می‌شود. فقر و بازماندن از تحصیل، برچسب خوردن و خشونت محیطی از مشکلات اجتماعی کودکان کار است. در این میان سوء مصرف مواد مخدر، استرس و فشارهای روانی مانند پرخاشگری، اختلالات خلقی،اختلالات یادگیری و افسردگی نیز در افزایش تعداد کودکان کار موثر است. کاهش امید به زندگی، تغذیه و رژیم غذایی نامناسب، مشکلات بهداشتی، مشکلات جنسی و باروری و جراحات کودکان کار نیز ازدیگر مسائل مهم در این زمینه است.

ایرنا: رویکردهای کلی در مدیریت این مساله تا چه اندازه کارساز بوده است؟

به طور کلی در موضوع کودکان کار دو دیدگاه وجود دارد. یک دیدگاه این است که می گوید باید زمینه های کار کودکان را مسدود کرد که این البته خود یک بسته حمایتی و اجتماعی است؛ به این معنا که اگر می خواهیم زمینه کار کردن این کودکان را مسدود کنیم و به اصطلاح مبارزه با کار کودک کنیم باید به حاشیه نشینی هم بپردازیم و زمینه های کاهش آن را فراهم کنیم. با توجه به آمار ۱۲ تا ۱۹ میلیونی حاشیه نشینی در ایران و اینکه ۳۳ درصد جمعیت در سکونتگاه های غیر رسمی و حاشیه ها زندگی می کنند، این یک اَبَر چالش است. از طرفی باید به اقتصاد غیر رسمی بپردازیم که این موضوع نیز چالش دیگری است.زیرا شما می خواهید به مبارزه با شیوه اقتصادی بپردازید که ۱۰ میلیون کارگر در آن کار می کنند و کودکان کار نیز بخشی از این اقتصاد هستند.مورد دیگری که مهم است موضوع کودکان بی هویت است که مجلس دهم با تصویب قانون اعطای تابعیت به فرزندان مادران ایرانی این مورد را تسهیل کرد اما در مجلس یازدهم و به تازگی این قانون مُلغی شد.

ایرنا: با توجه به موانعی که اشاره کردید راهکارها برای مقابله با پدیده کودکان کارچیست؟

برای رفع مساله کار کودکان، نیازمند یک بسته اجتماعی باهدف مبارزه با حاشیه نشینی، اقتصاد غیر رسمی و ساماندهی کودکان بی هویت هستیم.این مبارزه باید اصولی باشد زیرا در بیشتر مواقع زمانی که اقتصادِ کودک کار مُختل شد، خانواده های کودکان کار دچار فروپاشی و شرایط اضطرار خواهند شد که به دلیل تحمل فشار فرساینده و با توجه به اینکه پسران به‌واسطه طرح جمع آوری کودکان کار از چرخه تولید خارج شده اند، ممکن است دختران خود را بیشتر و زودتر از قبل مجبور به ازدواج کنند. بنابراین باید به شیوه ای برنامه ریزی و اقدام کرد که در کشاکش مبارزه با کار کودکان، ناخواسته زمینه های کودک همسری را فراهم نکنیم. ایجاد کسب و کارهای خانگی، آموزش مهارت‌های شغلی، کارآفرینی اجتماعی و آموزش حقوق کودکان در این مرحله پیشنهاد می شود.راهکار دیگر این است که کودکان کار را به رسمیت بشناسیم و به عنوان یک واقعیت اجتماعی با آن مُواجه شویم. در واقع از کودکان کار حمایت کنیم .زیرا بطور کامل قادر به رفع زمینه های حاشیه نشینی، اقتصاد غیر رسمی وکودکان بی هویت نیستیم و درنهایت همیشه تعدادی کودک کار داریم. بنابراین باید بر بستری از واقعیت اقدام کنیم و قدم برداریم . به نظر می رسد دیدگاه و راهکار دوم در رابطه با کودکان کار با توجه به شکل گیری اقتصاد کودکان کار و نهاد شغلی با این مضمون، واقعی تر باشد.

برچسب‌ها اصفهان کودکان کار فقر

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اصفهان کودکان کار فقر اصفهان کودکان کار فقر کودکان خیابانی کودکان خیابان کودکان کار حاشیه نشینی کودکان بی نهاد شغلی غیر رسمی کودک کار کار کودک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۳۳۳۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با «کودک استرسی» چگونه برخورد کنیم؟

دوران کودکی تنها دوران بازی کردن و خوش گذرانی‌های کودکی نیست. بلکه کودکان نیز می‌توانند این دوران را با استرس و احساس نگرانی سپری کنند. 

 این استرس یا می‌تواند از جانب خانواده، دوستان و مدرسه باشد و یا از جانب خود. به عبارتی دیگر کودک نیز می‌تواند از خودش بیش از حد، انتظار داشته باشد و سپس زمانی که انتظاراتش از خود برآورده نشد احساس استرس کند. 

نحوه کمک کردن به کودکان برای درمان اضطراب

شما بزرگسالان از راه‌های مختلف می‌توانید به کودکان و خردسالان خود برای رفع استرس و اضطراب در آنها کمک کنید. در واقع در نحوه درمان استرس در کودکان باید بگوییم سه کار مهمی که شما می‌توانید در این زمینه انجام دهید به شرح زیر است:

شما ابتدا باید سعی کنید، که استرس را از زندگی خود تا حد امکان دور نمایید. به این ترتیب استرس از کودکان شما نیز دور خواهد شد.

به کودکان و خردسالان خود مهارت‌های مثبت مقابله با استرس را بیاموزید. در مورد ماهیت استرس با کودکان و خردسالان خود تا حد امکان صحبت کنید.

راهکار‌های تشخیص استرس در کودکان

آشنایی با علائم بروز استرس در کودکان برای والدین آنها بسیار با اهمیت است. والدین می‌تواند با شناسایی استرس در کودک آن را تا حدودی کنترل کنند اما زمانی که کودک به این اختلال مبتلا می‌شود؛ احتیاج به یک روانشناس متخصص دارید تا راهکاری‌های موثر در درمان استرس در کودکان را به شما آموزش دهد.

اضطراب در رفتار‌های کودکان مشاهده می‌شود. نکته مهم این است که والدین این تغییر رفتار در کودک خود را متوجه شوند. پرخاشگری، دمدمی مزاج بودن و وابستگی از جمله نشانه‌های استرس در کودکان است. سطح تمرکز در کودکان مضطرب پایین آمده و از رفتن به مدرسه امتناع می‌کنند.

ما در جریان تغییرات شدیدی در جهان قرار گرفته‌ایم، و در عین‌حال رویداد‌های بسیاری وجود دارند که می‌تواند منجر به استرس در کودکان شود؛ مانند وضعیت‌های منفی در خانه، خشونت در مدرسه و یا امتحانات. یا حتی تغییرات مثبت مانند اسباب‌کشی به خانه‌ای بزرگتر یا یافتن دوستان جدید.

شما به عنوان والدین می‌توانید با بررسی علائم استرس بیش از حد در کودکان و حمایت از آنها، برای مدیریت این استرس کمک کنید.

استرس چیست؟

استرس یک احساس رایج است که وقتی تحت فشارش هستیم، مشکلات متعدد داریم یا نمی‌توانیم با شرایط کنار بیاییم، دچار آن می‌شویم. 

مقدار کم استرس می‌تواند مفید باشد و به ما انگیزه بدهد که به اهدافمان برسیم، مانند زمانی که امتحان داریم یا می‌خواهیم سخنرانی کنیم. اما اگر استرس بیش از حد باشد، به ویژه زمانی که احساس می‌کنیم از کنترل خارج شده، می‌تواند بر افکار و سلامت بدن و روان و همچنین روابطمان تاثیر منفی بگذارد.

دلایل استرس چیست؟

تجربه استرس در کودکان همیشه مانند بزرگسالان نیست. در بزرگسالان استرس‌های کاری شایع است؛ در حالی که کودکان زمانی استرس را تجربه می‌کنند که نمی‌توانند خود را با شرایط تهدید کننده، سخت یا دردآور تطبیق دهند. این شرایط می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

افکار یا احساسات منفی درباره خودشان

تغییرات جسمانی مانند رسیدن به سن بلوغ

مطالبات درسی مانند امتحانات یا تکالیفی که با بزرگ شدن بچه‌ها بیشتر می‌شود

مشکلات با دوستان در مدرسه و فرآیند اجتماعی شدن

تغییراتی مانند تغییر منزل، مدرسه یا جدایی والدین

بیماری‌های مزمن، مشکلات مالی در خانواده یا مرگ یکی از اعضای خانواده

محیط ناامن در خانه یا محله

استرس در کودکان و نوجوانان

استرس در کودکان زمانی رخ می‌دهد که یک شرایط جدید یا غیرمنتظره را تجربه می‌کنند.

در کودکان، تنش در خانه مانند سوءرفتار، جدایی والدین یا مرگ یکی از عزیزان جزو عوامل شایع استرس است. مدرسه یکی دیگر از عوامل رایج است؛ یافتن دوستان جدید یا امتحان دادن می‌تواند کودکان را درگیر مشکلات کند.

هرچه کودکان بزرگتر می‌شوند، منابع استرس بیشتر می‌شود، زیرا آنها تغییرات بزرگتری را در زندگی تجربه می‌کنند: مانند یک گروه جدید دوستان، تکالیف بیشتر در مدرسه و دسترسی فزاینده به رسانه‌های اجتماعی و اخبار بیشتر درباره اوضاع کشور و جهان. بسیاری از نوجوانان در مواجهه با مسائل اجتماعی مانند تغییرات اقلیمی، مناقشات و ناآرامی‌های سیاسی و تبعیض دچار استرس می‌شوند.

باید به یاد داشت که کودکان مانند «اسفنج» هستند و هر آنچه اطرافشان رخ می‌دهد را کامل جذب می‌کنند. آنها استرس والدین خود را مشاهده می‌کنند و به این وضعیت احساسی، هر آنچه که باشد، واکنش نشان خواهند داد.

کودکان و نوجوانان همیشه از هوش احساسی یا دایره لغات کافی برای بیان کامل احساساتشان برخوردار نیستند. از سوی دیگر، کودکان کم سن‌تر ممکن است به دلیل سن پایین و سطح رشد فکری نتوانند بفهمند که واقعا چه اتفاقی افتاده است. برای آنها یک وضعیت جدید یا متفاوت ممکن است صرفا متفاوت، ناراحت کننده، غیرقابل پیش‌بینی یا حتی ترسناک به نظر آید.

علائم و نشانه‌های استرس در کودکان

زمانی که بدن تحت استرس قرار دارد، هورمون‌هایی مانند آدرنالین و کورتیزول تولید می‌کند که ما را برای اقدام فوری آماده می‌کند این امر به عنوان واکنش «جنگ یا فرار» نیز شناخته می‌شود. این وضعیت می‌تواند اثرات بسیاری بر ذهن و بدن کودک داشته باشد، مانند:

نشانه‌های بدنی:

تنفس کم‌عمق، تعریق یا تپش قلب

سردرد، سرگیجه یا مشکلات خواب

حالت تهوع، سوءهاضمه یا مشکلات گوارشی

افزایش یا کاهش وزن ناشی از کم‌خوری یا پرخوری

بیمار شدن یا احساس درد بیش از قبل

احساسی و روانی:

آستانه تحریک بالا یا خشم که منجر به طغیان یا کناره‌گیری از دوستان و خانواده می‌شود

نادیده گرفتن مسئولیت‌ها، کارآیی پایین در کار‌ها یا مشکل در تمرکز

پریشانی عاطفی مانند احساس مداوم اندوه یا گریه

منشاء استرس را شناسایی کنید

به کودکتان کمک کنید تا زمان‌هایی که احساس استرس می‌کند را شناسایی و ردیابی کند و در نحوه واکنش آنها به دنبال الگو‌ها باشید. در آن زمان بخصوص چه اتفاقی افتاد؟ قبل از اینکه دچار استرس شوند، چه فکری می‌کردند، چه احساسی داشتند یا چه کاری انجام می‌دادند؟ وقتی کودکان سختی‌هایی را که احتمالا آنها را دچار استرس می‌کند شناسایی کردند، می‌توانید با همدیگر و به سرعت روش‌هایی را برای جلوگیری از استرس یا مقابله با آن بیابید.

این علائم می‌تواند به استرس بیشتر منجر شود. مهم است که به کودکتان کمک کنید تا راه‌هایی برای تطبیق با وضعیت جدید بیابد و بتواند در اسرع وقت با آنها کنار بیاید.

مانند بزرگسالان، به کودکان نیز باید یادآوری شود که با خود مهربان باشند.

روش‌هایی برای اینکه کودکان با استرس مقابله کنند

زمانی که کودکان احساس استرس می‌کنند، والدین می‌توانند نقش مهمی در کمک به آنها برای مقابله با آن ایفا کنند.

با مهر پاسخ دهید: به کودکان عشق، زمان و توجه بیشتری اختصاص دهید. ببینید آیا استرس بر سلامت، رفتار، افکار و احساسات آنها اثر گذاشته یا خیر؟ به یاد داشته باشید که به آنها گوش کنید، با آنها با مهربانی سخن بگویید و به آنها اطمینان خاطر دهید.

الگو باشید: به کودکتان بگویید که شما چگونه با وضعیت‌های استرس‌آمیز برخورد کرده‌اید. می‌توانید با سهیم کردن تجربه خودتان، الهام‌بخش کودکتان باشید تا بتواند عادات مدیریت استرس مختص به خودش را بیابد.

تفکر مثبت را تشویق کنید: کودکان، بالاخص نوجوانان، به راحتی خود را دستکم می‌گیرند. اگر شنیدید که می‌گویند «من در هیچ چیز خوب نیستم»، «از خودم خوشم نمی‌آید»، یا «می‌ترسم که بیرون بروم»، از آنها بپرسید که چرا اینگونه فکر می‌کنند و دستاورد‌هایی که داشته‌اند و نحوه کسب آن را به آنها یادآوری کنید.

توانمندسازی مثبت از جانب شما به آنها نشان خواهد داد که درک می‌شوند و مطمئن خواهند شد که می‌توانند بر وضعیت‌های استرس‌زا فائق آیند.

عادات سالم را حمایت کنید: خواب و خوراک خوب از عوامل کلیدی رهایی از استرس است. 

متخصصین توصیه می‌کنند که کودکان ۶ تا ۱۲ ساله، ۹ تا ۱۲ ساعت خواب شبانه داشته باشند. نوجوانان به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب شبانه نیاز دارند. 

برای مراقبت از خواب، استفاده از نمایشگر [موبایل، کامپیوتر، تلویزیون]را محدود کنید و از نگهداری تجهیزات دیجیتال در اتاق خواب جلوگیری کنید. هرچقدر کودک تغذیه و خواب خوب داشته باشد، توانایی وی برای مقابله با استرس بیشتر خواهد بود.

کودکتان را تشویق کنید که بیرون برود، با دوستانش وقت بگذراند و با آنها بازی کند. تمرین‌ها و فعالیت‌هایی مانند مدیتیشن و تنفس عمیق می‌تواند در رهایی از استرس مفید باشند.

تنفس شکمی بسیار آرامش‌بخش است و می‌تواند به ما کمک کند اکسیژن به عمق ریه‌هایمان نفوذ کند. یک روش سه مرحله‌ای ساده برای این کار عبارت است از: دستتان را روی شکمتان بگذارید. 

پنج نفس عمیق بکشید، پنج ثانیه را صرف دم و پنج ثانیه را صرف بازدم کنید. هوا را از بینی داخل کشیده و از دهان بیرون دهید. 

به کودکتان توضیح دهید که وقتی هوا را داخل می‌کشد، مثل این است که شکمش را به آرامی مانند یک بادکنک باد می‌کند و وقتی که هوا را بیرون می‌دهد باد از این بادکنک به آرامی خارج می‌شود.

مانند بزرگسالان، گاهی به کودکان نیز باید یادآوری شود که با خود مهربان باشند.

استرس یک تجربه انسانی است که با گذر زمان و استفاده از بعضی تکنیک‌های ساده می‌توان بر آن فائق آمد.

چه زمانی از متخصصین کمک بگیریم؟

اگر کنار آمدن با استرس برای کودکتان سخت است، می‌توانید با یک متخصص آموزش‌دیده ملاقات کنید و از او کمک بگیرید. برای کسب مشورت با دکتر خانوادگی یا مشاور صحبت کنید. 

آنها می‌توانند درباره درمان‌های موجود به شما مشورت دهند مانند ملاقات با یک روانشناس که به افراد کمک می‌کند استرس خود را مدیریت کرده و عادات مثبت برای سلامت روان خود خلق کنند.

از اینکه برای کودکتان به دنبال کمک کارشناسی بروید، واهمه نداشته باشید. اگر استرس بر زندگی کودک شما اثر می‌گذارد، مهم است که در اسرع وقت کمک لازم را دریافت کند تا بتواند احساس بهتری داشته باشد.

منبع: فارس 

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی